سـیا و ش پـــا ک۶

افراسیاب هم به آنها بسیار خواسته ها ارمغان داد .

جشن و سروری با شکوه برای همسری آنها در توران بر گزاز گشت و زندانیان بسیار را آزاد نمودند و سیاوش به خرمی تا یکسال بگذراند .

پس از یکسال فرستاده ای از سوی افراسیاب به نزد سیاوش آمد . و پیغام آورد که : اگر تا بدریای چین را به توسپرده ام پس شهری در خور خود بنا کن که در آن به آرامش و شادمانی بگذرانی . سیاوش از این پیشنهاد بسیار شادمان گشت .

سیاوش و گروه برگزیده او و به سوی ختن سرزمین پیران رهسپار شدند .و یکماه درآنجا پذیرائی گشتند . پس از آن درپی جایگاهی خوش بار و بنه بستد و رهسپار گردیدند .

سیاوش در آغاز گنگ دژ را ساخت .

پیران پس از ساخته شدن گنگ دژ پیش سیاوش آمد . و از شکوه آنجا شادمان و در شگفت گشت . زمانی در آنجا به خوشی بیاسود . افراسیاب پیران را برای انجام کاری به مرز هند فرستاد . سیاوش شهری دیگر ساخت . بنام سیاوش گرد ، که مردم در آنجا به خرمی وشادکامی روز گار می گذرانند .پیران پس از بازگشت از مرز هند به سیاوش گرد رفت . و از زیبائی و خرمی آنجا در شگفت شد . یک هفته درآنجا بخوشی بماند و برای گزارش کار خود بسوی افراسیاب تاخت . افراسیاب از سیاوش و فرنگیس وسیاوش گرد پرسید؟ . پیران گفت :

افراسیاب از گزارش پیران و فرجام کار سیاوش و فرنگیس ، بسیار شادمان گشت . و برای فرستادن درود و آفرین به سیاوش ، گرسیوز برادزش را با ارمغانهای بسیار بسوی سیاوش گرد روان نمود . و ازو خواست که گزارشی نو بیاورد .

گرسیوز که به سیاوش گرد رسید . سیاوش به گرامی داشت او ، به پیشواز ش رفت . و شهر زیبا را به اونشان داد . در همان زمان سواری از راه رسیده و زاده شدن فرود پسر جریره را به سیاوش آگهی داد . سیاوش بسیار شادمان و خشنود گشت .گرسیوز به دیدار فرنگیس رفته و او را درشکوه شهر و کاخ بدید . و از اینهمه زیبائی و شکوه رشک و بدخواهی بر او چیره گشت . و با خود اندیشید :

سیاوش به پذیرائی گرسیوز پرداخت و با او به بازی چوگان رفت . ایرانیان بازی چوگان را از تورانیان بردند . گرسیوز از سیاوش خواست که بمیدان برود و هنرنمائی خود را به تورانیان بنماید . زره ای را بمانند مردی بر چوبی در یکسوی میدان بر بستند . سیاوش با نیزه ای که از پدر یادگار داشت برداشته و براسب به چالاکی نشست و بسوی آوردگاه رفت . 34

گرسیوز به سیاوس گفت : بمیدان برویم و دوال کمر یکدیگر را از روی اسب گرفته و به زور آزمائی بپر دازیم . و ببینیم که چه کسی برنده شده و دیگری را بر زمین می زند . چنانچه در زور آزمائی ، مرا بر زمین بزنی از تو کینه ای بدل نمی گیرم . اما سیاوش گفت : که تو برادرِ پادشاهی و من با تو به چنین زور آزمائی نمی آیم . از تورانیان کسی را بر گزین ، تا با او به میدان بروم . گروی زره که یلی بود به میدان آمد . سیاوش از گرسیوز خواست که با دو نفر یل هم زمان زور آزمائی نماید . پس دمور که یلی سرکش بود و در زور مندی در توران همتائی نداشت . به میدان به کنار گروی آمد . سیاوش هم برای زور آزمائی بمیدان و آوردگاه رهسپار گشت .

گرسیوز یک هفته پیش سیاوش پذیرائی شد . روز هشتم با نامه ای مهر انگیز و هدیه های فراوان از سوی سیاوش ، به سوی افراسیاب رفت . در راه گرسیوز کینه جو با خود اندیشید :

افراسیاب که نامه ی سیاوش را خواند خندیده و بسیار شادمان گشت . اما گرسیوز که دلی پر کینه و اهریمنی داشت . از شادمانی برادر خشمگینتر شد . او که شبها از دردِ کینه و رشک خواب نداشت . دو باره به پیش افراسیاب رفت و دروغی اهریمنی به او گفت که :

کی کاوس فرستاده ای پنهانی به نزد سیاوش گسیل داشته و با او نهانی گفتگو دارد . مردم چین نیز با او پیامها دارند . و بزرگانی چند از آنها با او در یک انجمن شده اند . آنها بزودی سپاهی فراوان گرد می آورند . و بسوی تو خواهند آمد .پس این راز را اگر به تو نگویم ، برادر بد نهادی میباشم . افراسیاب از شنیدن این سخن بسیار دردمند گردیده و پر اندیشه گشت . گرسیوز از کین خواهی ایرج بدست منوچهر و کین خواهی سیاوش در گوش افراسیاب بسیار گفت . تاآنکه افراسیاب به سیاوش بدگمان شد . افراسیاب که جز خوبی به سیاوش کاری دیگر نکرده بود بسیار اندوهگین و نالان گشت . پس به گرسوز گفت که باید سیاوش را به پیش پدرش بفرستیم . اما گرسیوز گفت که سیاوش همه دانسته های مارا می داند و در جنگ باما ، از ما پیشی میگیرد . و مارا شکست می دهد . پس رفتن او به پیش پدر جایز نیست . افراسیاب با خود اندیشید که درنگ بهتر از شتاب است . پس نامه ای به سیاوش می فرستم و او را به پیش خود میخواهم تا ببینم که کار او چگونه است .!

پس نامه ای به سیاوش نوشت و او را برای شکار و دیدار دوباره ی دخترش فرنگیس به پیش خود خواست . نامه را به گرسیوز دام سازِ کینه سر داده و او را به سوی سیاوش گرد رهسپار گردانید . گرسیوز که به پیش سیاوش رسید ، نامه را به او داد . سیاوش از خواسته شدن به پیش افرا سیاب شادمان گشت و گفت که تا سه روز دیگر با تو به پیش افراسیاب خواهیم رفت و دیداری تازه خواهیم کرد .گرسیوز نگران شده و با خود اندیشید که اگر سیاوش به پیش افراسیاب برود ، دوروغ اهریمنی او آشکار می گردد . پس باید چاره ی دیگری بر گزینم . هماندم در پیش سیاوش به گریه و زاری نالان شد . سیاوش شگفت زده شد و گغت : چه شده است ؟! و برای چه دردمندی ؟! مرا یار خود بدان و هر کمکی که بخواهی برای تو انجام می دهم . گرسیوز بداندیش در پاسخِ مهر سیاوش گفت : من کمکی از تو نمی خواهم و از دشمنی به رنج نیامده ام . و سخن راست را باید به تو دوست خوبم ، بگویم . در گذشته تور به ایرج بدی نمود و بکمک سلم او را کشتند . افراسیاب هم نبیره تور است و از او بدکینه تر است . او برادرش اغریث را کشته است . و دلسوزِ خویشاوندان خود نمی باشد و بسیاری از ناموران بی گناه را از بین برده است . افراسیاب نگران است که جای او را بگیری . پس تو را به پیش خود خواسته است که بکشد .پس اندوه و دردمندی من از این راز است. و برای تو نگران میباشم و نگران خود نمی باشم !

اما سیاوش گفت :

سیاوش گفت : پس به پیش او می روم و دل او را از خود شادمان میکنم . وبه یاری پروردگار از افراسیاب بد گمان نباش چون من ترسی از اژدهای دروغ ندارم . گرسیوز اهریمن منش با گریه به سیاوش گفت : او را آنچنان که می پنداری مدان . اوتورا بی درنگ خواهد کشت . همانگونه که برادرش اغریث را کشت . و به افسون سیاوش پرداخت .اما سیاوش گفت:

اما گرسیوز گفت : به پیش افراسیاب رفتن مانند رفتن به میان دریای توفانی میباشد . و شتاب روا نیست . اما چاره ای اندیشیدم .و من به توکمک میکنم و یار تو می گردم . نامه ای به افراسیاب بنویس تا من نامه را به پیش او ببرم و ازبرای تو از او دلجوئی نمایم . و آتش خشم او را فروکش کنم . اگر توانستم سواری پیام آور به پیش تو می فرستم پس از آن ، به پیش او بیا . اما اگر نتوانستم . چینیان و پدرت خواستار تو می باشند . پس نامه ای به آنها بنویس وبی درنگ به پیش یکی از آنها برو . تا در پناه آنان باشی .